"Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της περηφάνειας"  Οδυσσέας Ελύτης.

«Κάθε ποίημα είναι μοναδικό αλλά και κάθε ποίημα αντανακλά την παγκοσμιότητα της ανθρώπινης εμπειρίας, την επιδίωξη για δημιουργία που διαπερνά όλα τα σύνορα και τα όρια του χρόνου και του χώρου, σε μια αέναη επιβεβαίωση της ανθρωπότητας ως μιας μοναδικής οικογένειας.» Ιrina Bokova, Director-General of UNESCO

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που καθιερώθηκε από την UNESCO να γιορτάζεται την 21 Μαρτίου φτιάξαμε ένα μικρό αφιέρωμα με απαγγελίες από μαθητές διαφόρων ποιημάτων από τα ανθολόγια όλων των τάξεων. Ακούστε το!

• Συμφωνία με ένα δέντρο, Γεώργιος Κρόκος, Απαγγέλλει ο Θανάσης της B΄ τάξης.

• Τα παιχνίδια του αγέρα, Ντίνα Χατζηνικολάου, Απαγγέλλει η Βίβιαν της Γ1 τάξης.

• Χελιδόνισμα, Δημοτικό, Απαγγέλλει ο Ευάγγελος της Γ2 τάξης.

• Πρωινό άστρο, Γιάννης Ρίτσος, Απαγγέλλει ο Χρυσόστομος της Γ΄ τάξης.

• Ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά, Ναζίμ Χικμέτ. Απαγγέλλει η Δέσποινα της Ε΄ τάξης.

• Ήλιος ο ηλιάτορας, Οδυσσέας Ελύτης, Απαγγέλλουν οι Γεώργιος και Ελισάβετ της ΣΤ΄ τάξης.

• Άκρα του τάφου σιωπή, Διονύσιος Σολωμός. Απαγγέλλει η Μαρίνα της ΣΤ΄ τάξης.

Η Όλγα της Γ΄ τάξης ετοίμασε εκ μέρους των συμμαθητών της ένα ποιηματάκι και μια κάρτα για τον ερχομό της άνοιξης και του Πάσχα. Δείτε, διαβάστε ακούστε!

Ήρθε η άνοιξη

και οι άνθρωποι χάρηκαν τόσο πολύ

που φύτρωσαν ευωδιαστά λουλούδια

μέσα στην δικιά τους την αυλή!

Γύρισαν και τα πουλιά

βρήκαν σπουργίτια στις φωλιές τους

μα δε θυμωσαν πολύ

φαίνεται θα ήταν στις καλές τους!

 

Φόρεσαν μάρτη τα παιδιά

δεν μάλωναν πια.

Υψώσαμε και την ελληνική σημαία

για να τιμήσουμε τους ήρωες του ?21!

Αυτή είναι η άνοιξη λοιπόν

γέλιο, ικανοποίηση και χαρά!

Είναι φαίνεται η εποχή

που αφιερώθηκε στα παιδιά!

Οι μαθητές της Ε΄ τάξης και ο δάσκαλός τους κ. Γεώργιος Μπεροπούλης συνδύασαν με έναν ευφάνταστο τρόπο τις παγκόσμιες ημέρες κάτα του ρατσισμού και της ποίησης (βλ. προηγούμενες αναρτήσεις μας) που γιορτάζουμε τον Μάρτιο και εργάστηκαν ως μικροί λογοτέχνες.

Έγραψαν συλλογικά ένα ποίημα κατά του ρατσισμού το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε αλλά και να το ακούσετε.

Ρατσισμός, ξενοφοβία

γέννησαν στη γη τη βία?

η αποφυγή του άλλου,

έκανε καρδιά του πάγου.

Προκαταλήψεις και διακρίσεις

δε σ? αφήνουνε να ζήσεις?

φόβος και υποτίμηση,

οδηγούν σε περιθωριοποίηση.

Γεννήθηκε η βία

και μας έφερε κακία.

Γεννήθηκε η αγάπη

και μας έφερε ευτυχία.

 

 

Όλες οι ρώγες από σταφύλι

φτιάχνουν μαζί ένα τσαμπί.

Η αγάπη και η φιλία

καταστρέφουνε τη βία.

Κόκκινοι, κίτρινοι

μαύροι και λευκοί,

όλοι αδελφωμένοι,

ας ζήσουμε στη γη.

Η γη είναι ο πλανήτης μας

η γη είναι ο αδερφός μας

άνθρωποι! όλοι μαζί!

είναι για το καλό μας.

 

 

Ας κάνουμε μια ευχή

κι αγώνα να? βγει αληθινή?

όλοι οι άνθρωποι μαζί,

για μια καλύτερη ζωή.

😀 😉  🙂

Την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου, οι μαθητές της Γ΄ Δημοτικού μαζί με τους δασκάλους τους, την τελευταία ώρα, έκαναν έναν μικρό περίπατο στο κοντινό δασάκι για να απολαύσουν το φυσικό περιβάλλον αυτή την εποχή. Το παρατήρησαν και κουβέντιασαν γι΄ αυτό. Η εμπειρία ήταν εξαιρετική! Την επόμενη μέρα, με αφορμή την προηγούμενη εκδρομούλα και το πρώτο μάθημα της Γλώσσας με τίτλο «Θαλασσινό σχολειό» οι μαθητές του Γ1 εμπνεύστηκαν και έφτιαξαν το δικό τους ποίημα με τίτλο «Το φυσικό σχολειό». Αξίζει να το διαβάσετε αλλά και να το ακούσετε από τη Νικολέτα και τον Δημήτρη:

Το φυσικό σχολειό

Πώς θα ΄θελα το δάσος να ήταν το σχολειό μου και του σχολειού μου η φορεσιά να ΄τανε ? το αδιάβροχό μου.	Να ΄χα τα φύλλα για χαρτί τα χόρτα συνδετήρι, κλαδάκια τα μολύβια μου κι η πετρούλα σβηστήρι.
Στο χώμα η ορθογραφία μου να ήτανε γραμμένη να ΄ρχεται αγέρι γρήγορα τα λάθη μου να παίρνει.	Και να ΄χα για δασκάλους μου τα πουλιά που κελαηδούν να με παίρνουν κάθε πρωί στη Γη να με γυρνούν.

Για τον εικαστικό Γιάννη Μόραλη και το έργο του...

Και ένα ποίημα για τον Απρίλη από την καθηγήτρια κα. Κλειώ Μουτιάδου!